2001
Grretverdrie, zit ik net lekker rustig tevreden te wezen, sluipt er een idee voor een product in mijn kop. Eerst blijf ik maar een beetje zitten en hoop dat het gauw verdwijnt, het betreft hier echter een hardnekkig exemplaar en voordat ik het weet heeft het me compleet enthousiast gemaakt. In gedachten zie ik de hele film van eerdere ideeën weer voorbij trekken; onderzoek doen, prototype bouwen, octrooi aanvragen, geldzorgen, fabrikanten afsjokken, erg vermoeiend allemaal. Te meer daar in de praktijk minder dan 1% van alle revolutionaire productideeën de eindstreep haalt en ooit iets oplevert. De rest is verspilling van energie, tijd en geldmiddelen. Net nu het me met veel moeite gelukt is een fatsoenlijk inkomen te krijgen uit eerdere producten moet ik de hele boel weer op het spel gaan zetten.
Gelukkig leer je ook van mislukkingen een hoop en ga je steeds efficiënter te werk, ik kruip dus achter de computer en begin een vluchtig onderzoek naar de nieuwheid van mijn idee. Ik bezoek sites als www.espacenet.com , dit zijn speciale websites waar je octrooiliteratuur kunt raadplegen, op deze manier heb ik al vrij snel een overzicht van vergelijkbare producten die eerder gepatenteerd zijn. Mijn nieuwe idee zit er op het eerste gezicht niet bij en dat is bemoedigend, het komt uiteraard ook regelmatig voor dat ik iets bedenk dat een paar jaar eerder al door iemand anders is verzonnen. In dat geval hoop ik maar dat het in feite een niet zo vreselijk goed idee betrof en dat de octrooihouder er geen stuiver aan verdient.
De volgende dag neem ik contact op met Syntens, dat is het innovatienetwerk voor ondernemers en maak een afspraak met Roel, mijn adviseur aldaar, ik heb geluk en kan dezelfde dag nog langs komen. Die middag buigen we ons samen over mijn idee, ik leg hem uit wat ik voor ogen heb en we maken wat schetsen. Via Syntens wordt er een onderzoek bij het Bureau Industriële Eigendom in Rijswijk, aangevraagd, zij zullen mijn onderzoekje via Internet nog eens uitvoeren maar dan grondiger.
Thuisgekomen maak ik een afspraak met Wouter Pijzel van de Nederlandse Orde Van Uitvinders, hij is een van de weinige mensen naar wiens mening ik echt luister. Het valt niet mee om zo iemand te vinden, op het oordeel van de meeste mensen kun je absoluut niet afgaan, vrienden en familie vinden alles prachtig.
Besluit alvast een werkend model op de houtje-touwtje manier in elkaar te zetten, enerzijds omdat ik dan tenminste weet of het idee ook praktisch uitvoerbaar is, maar ook omdat het nu eenmaal veel makkelijker praat als je iets kunt laten zien. Een weekje later bespreek ik het met Wouter en ook hij wordt enthousiast, het geeft me het gevoel dat ik op een goed spoor zit. Thuisgekomen blijkt het onderzoek van het Bie op de mat te liggen, volgens het octrooionderzoek is het idee echt nieuw en blijken er voldoende aanknopingspunten voor een octrooiaanvraag te zijn. Dat is mooi, het loopt eigenlijk heel voorspoedig deze keer.
Volgende stap is het marktonderzoek; zitten mijn potentiële klanten wel op mijn uitvinding te wachten? Of eindig ik straks met een huis vol producten die onverkoopbaar blijken te zijn? Ik ken verschillende uitvinders die zo overtuigd waren van de marktwaarde van hun product dat ze, tegen alle adviezen in, in deze valkuil getrapt en er nooit meer bovenop gekomen zijn, brrrrrrr.
Via de Novu en Syntens zijn er al een snel een paar potentiële klanten gevonden, ik download een paar geheimhoudingsverklaringen en zenuwachtig stap ik op de motor en scheur naar deze mensen toe. Na een inleidend babbeltje laat ik wat van de producten zien die ik tot nu toe op de markt heb gebracht, ik vertel hoe ik de productie en distributie heb georganiseerd, alles doe ik om ze ervan te overtuigen dat ik een serieuze ondernemer ben. Nadat ik ze de geheimhoudingsverklaringen heb laten tekenen demonstreer ik het nieuwe houwtje-touwtje product, ze zijn enthousiast en ik slaak diep van binnen een zucht van verlichting, altijd weer die angst om uitgelachen te worden, vreselijk. Ik hoor ze zoveel mogelijk uit over de omvang van de markt, de concurrerende producten en hun prijs. Op de terugweg trakteer ik mezelf op een grote sorbet, heb ik wel verdiend dacht ik zo.
Dit land hangt van instanties aan elkaar, er is werkelijk geen enkele activiteit te verzinnen die niet zijn eigen overkoepelende organisatie heeft, en ook voor mijn idee blijken er relevante clubs te bestaan die een heleboel zinnige dingen te melden hebben en dat gelukkig ook doen, ik moet vooral doorgaan vinden ze, hmmm, wat kan dit vak toch leuk zijn.
Het wordt tijd om mijn octrooigemachtigde uit zijn bed te trommelen, omdat ik graag snel werk vergeet ik eerst een offerte aan te vragen en dat resulteert straks weer in een onnodig hoge rekening, stom. Na een week of drie is mijn octrooiaanvraag klaar en ingediend en ik kan de boer op met mijn idee. ID-NL is een ideeënmakelaar die veel voor me kan doen, maar daar ook een stevig prijskaartje aanhangt, ik sla ze nog maar even over en begin met het brutaalweg opbellen van de concurrerende fabrikanten. Omdat het allemaal buitenlandse bedrijven betreft bel ik eerst de Nederlandse importeurs en leg in bedekte bewoordingen uit wat voor idee ik heb en verzoek om een afspraak. Dit lukt eigenlijk altijd, soms is het lastig om de juiste persoon binnen een bedrijf te pakken te krijgen, maar ik bijt me flink vast en dan komt het wel goed. De importeurs maken, als ze het idee goed vinden, wel een afspraak voor me op het hoofdkantoor van de fabrikant. Hou dezelfde presentatie als bij de potentiële klanten en wacht gespannen op hun reactie, mijn grootste angst is altijd dat ze doodleuk een kast opentrekken en daar onder een berg stof mijn ‘orginele idee’ vandaan halen. Dit gebeurt gelukkig niet, merk dat ze hebberig worden: “met wie heb je hier verder over gepraat?” , leuk.
Heb geen bal zin om dit product zelf op de, voor mij onbekende, markt te brengen en het is dus van beter en luier als een bestaande fabrikant dat doet en op die manier een voorsprong neemt op zijn concurrenten. Ik bezoek dus nog een paar fabrikanten, en de onderhandelingen kunnen beginnen.
Ik weet uit ervaring dat dit een slepend en absoluut niet leuk proces is, ook al zijn ze nog zo enthousiast over het idee, ze proberen het altijd voor een dubbeltje binnen te slepen en daar wordt ik dan weer vreselijk chagrijnig van. Door me net zo hard op te stellen als zij tegen mij doen en ze zoveel mogelijk tegen elkaar uit te spelen lukt het me een aantal maanden later om een bevredigende deal te sluiten. Ze vergoeden alle kosten die ik tot dan toe heb gemaakt en betalen me 20 jaar lang 3% van de omzet, in ruil daarvoor krijgen zij de volledige zeggenschap over het idee.
Dik tevreden ben ik erover, zeker omdat ik intussen alweer een veel beter idee heb, en daar ga ik toch maar eens met hun concurrent over praten……